Η αγάπη Του Θεού για τον άνθρωπο

Καλησπέρα και καλό φθινόπωρο σε όλες και όλους!

Κυριακή προ της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού η αυριανή και η ευαγγελική περικοπή της ημέρας, έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Είναι ένα μέρος από μία συζήτηση που είχε ο Χριστός με τον καλό Φαρισαίο Νικόδημο, ο οποίος είχε συγκινηθεί βαθύτατα από τη διδασκαλία και τα θαύματα Του Κυρίου και είχε πειστεί πως δεν πρόκειται για έναν συνηθισμένο άνθρωπο.

Στο εν λόγω λοιπόν διάλογο, ο Χριστός μιλάει στον Νικόδημο για την πνευματική αναγέννηση του ανθρώπου μέσω του βαπτίσματος. Για ν' αντιληφθεί δε καλύτερα τα λεγόμενα, του μίλησε ακόμη περί της ενανθρωπήσεως Του Θεού και περί της σταυρικής Του θυσίας. Στο σημείο εκείνο, αναφέρθηκε σ' ένα πολύ παλιο γεγονός της Παλαιάς Διαθήκης: Στο χάλκινο φίδι που ύψωσε ο Μωϋσής στην έρημο, για να το αντικρίζουν οι Ισραηλίτες και να θεραπεύονται απ' τα δαγκώματα των φιδιών. Ο λόγος που το έκανε αυτό, είναι γιατί εκείνο το χάλκινο φίδι, ήταν τύπος Του Χριστού καθηλωμένου επί του Σταυρού για τη σωτηρία του ανθρωπίνου γένους. Έτσι, ο διάλογος, έφτασε στο σημαντικότερο και ουσιωδέστερο σημείο του, το κέντρο της ζωής και της ιστορίας ολόκληρου του κόσμου: Την αγάπη Του Θεού προς τον άνθρωπο.

Ας μιλήσουμε γι' αυτήν λοιπόν σήμερα:

Θ' ακούσουμε αύριο στο ευαγγέλιο, Τον Χριστό να βεβαιώνει τον Νικόδημο, ότι ποτέ άνθρωπος δεν ανέβηκε στον ουρανό για να πληροφορηθεί τα μυστήρια Του Θεού και να πληροφορήσει γι' αυτά τους ανθρώπους. «Την αποστολή αυτή την ανέλαβα Εγώ», του λέει. «Έγινα τέλειος και αναμάρτητος άνθρωπος κι ενώ βρίσκομαι στη γη, εξακολουθώ, επειδή ως Θεός είμαι πανταχού παρών, να είμαι και στον ουρανό».

Η αλήθεια αυτή την οποία αποκαλύπτει ο Χριστός, έρχεται να μας υπενθυμίσει, πως έχουμε χρέος να σκεφτόμαστε το μυστήριο αυτό της θείας ενανθρωπήσεως και ν' αντιλαμβανόμαστε το ανυπέρβλητο μέγεθος της αγάπης Του Θεού για όλους εμάς. Η αγάπη Του Θεού, είναι αυτή ακριβώς η παρουσία Του Χριστού στον κόσμο. Γιατί για ποιον άλλο σκοπό θα ήταν δυνατόν να γίνει ο Θεός άνθρωπος και να έρθει να ζήσει ανάμεσα σ' εμάς τους αμαρτωλούς; Και όχι μόνον αυτό, αλλά και να βασανιστεί, να χλευαστεί και τελικά να υποστεί ατιμωτικό θάνατο;

Είναι οπωσδήποτε δύσκολο, ακατόρθωτο θα έλεγα, να παρουσιάσουμε με ανθρώπινα μέσα την θυσία Του Χριστού. Μεγά και ακατάληπτο μυστήριο. Θεία οικονομία και συγκατάβαση. Εκείνος ήταν ο μόνος που είχε τη δύναμη ν' αποκαλύψει σ' εμάς τα μυστήρια τ' ουρανού, να μας παραδώσει διδασκαλία νέα, μοναδική, επαναστατική, να δείξει την απόλυτη κυριαρχία επί της φύσεως, να ευεργετήσει μέσω των θαυμάτων Του τους ανθρώπους, ν' ανοίξει τις καρδιές των καλοπροαίρετων, να βρει άξιους συνεχιστές του έργου Του και να γίνει θυσία «υπέρ της του κόσμου ζωής και σωτηρίας».

Η κάθοδος Του Θεού στη γη, είναι η τομή της παγκόσμιας ιστορίας. Όχι γιατί ήρθε ως αναμορφωτής. Αλλά επειδή ήταν ο Λυτρωτής. Όχι γιατί έδωσε μια θαυμάσια, υψηλού επιπέδου διδασκαλία, αλλά γιατί ήταν ο Σωτήρας. Ο προσωπικός Σωτήρας και Ευεργέτης κάθε ανθρώπου.

Τα γεγονότα τα σχετικά με την ενανθρώπηση Tου Κυρίου είναι πολλά. Όλα μαζί έχουν σε σχέση με τους ανθρώπους έναν συνδετικό κρίκο: Την αγάπη! «Ούτω γαρ ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε Τον Υιόν Αυτού Τον Μονογενή έδωκεν». Αυτή είναι η αιτία της ενανθρωπήσεως: Η αγάπη Του Θεού. Μετά την ενανθρώπιση θα έρθει η διδασκαλία, η σταύρωση και η ανάσταση. Έτσι ολοκληρώνεται η σωτηρία του κόσμου. Χαμηλώνει ο ουρανός, αγιάζεται η γη, ταπεινώνεται ο Θεός, δοξάζεται ο άνθρωπος. Σταυρώνεται η αγιότητα, ηττάται η αμαρτία. Πεθαίνει ο παλιός άνθρωπος, ανασταίνεται ο νέος. Και στο κέντρο όλων αυτών η αγάπη! Η θεία και ανυπέρβλητη αγάπη!

Και ποιο είναι το καταπληκτικό του όλου πράγματος; Ο Κύριος δεν προσέφερε τον εαυτό του θυσία μέσω του φρικτού Σταυρού για ανθρώπους αφοσιωμένους στο θέλημά Του. Ο Χριστός πέθανε υπέρ ανθρώπων αμαρτωλών! Αμαρτωλοί, ασεβείς και ανάξιοι του θείου ελέους ήμασταν τότε και εξακολουθούμε να είμαστε οι περισσότεροι. Ο Απόστολος Παύλος, που θαύμαζε και του προκαλούσε έκπληξη το μυστήριο της θείας οικονομίας, γράφει:

«Συνίστησι την εαυτού αγάπην εις ημάς ο Θεός, ότι έτσι αμαρτωλών όντων ημών Χριστός υπέρ ημών απέθανεν».

Δηλαδή:

«O Θεός αποδεικνύει την αγάπη Του προς όλους εμάς, απ' το γεγονός πως ενώ είμαστε αμαρτωλοί, ο Χριστός θυσιάστηκε για χάρη μας».

Δεν απέστειλε τον Υιό Του για λίγους και εκλεκτούς, αλλά για την σωτηρία παντός ανθρώπου. Για τη δική μου, για τη δική σου, για τη σωτηρία όλων μας. Αυτό είναι το μέγα κεφάλαιο της Πίστεώς μας.

Στον απέραντο ωκεανό της θείας αγάπης, τι μπορούμε εμείς ν' ανταποδώσουμε; Ένα μας ζητάει ο Θεός: Να Του παραδώσουμε τις ψυχές και τις καρδιές μας, γεμάτες από ευγνωμοσύνη και αφοσίωση. Να ζήσουμε τη ζωή αυτή, όπως θέλει Εκείνος. Να ολοκληρώσουμε την πίστη μας και να προσφέρουμε τα δάκρυα της μετανοίας μας, μέχρι να μας καλέσει κοντά Του. Έτσι, θα έχουμε τη βεβαιότητα, ότι είμαστε πραγματικά παιδιά Του Θεού και ότι θ' απολαύσουμε τα αιώνια αγαθά που έχει ετοιμάσει για εμάς.

Καλή αυριανή!