Επί τη υψώσει του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού

Πλήθος ονομάτων και χαρακτηρισμών χρησιμοποιούν οι υμνωδοί της Εκκλησίας μας για ν' αποδώσουν την δύναμη του Σταυρού.

Κι αυτό διότι δεν πρόκειται απλώς για ένα σύμβολο, αλλά για το ιερότερο των συμβόλων της πίστεώς μας. Ένα σύμβολο, που δεν υπενθυμίζει μόνο τη μεγάλη, τη μοναδική θυσία, τη θυσία Του Θεανθρώπου για τη σωτηρία μας. Είναι το αγιασμένο ξύλο, που όπως θ' ακούσουμε απ' απόψε στις υπέροχες καταβασίες της εορτής της Υψώσεως, «έν ώ ετάθη Χριστός ο Βασιλεύς και Κύριος». Δεν συγκινεί απλώς όταν εκτεθεί σε προσκύνηση, αλλά και στηρίζει και ενδυναμώνει και ενισχύει. Διότι εκεί πάνω δόθηκε η μάχη, η μητέρα των μαχών, με θριαμβεύουσα τη ζωή έναντι του θανάτου, την ελευθερία έναντι της δουλείας, με θριαμβεύον το καλό έναντι του κακού.

Και ποιος έχει ανάγκη από στήριξη; Ποιος άλλος απ' τον αδύναμο, τον ανήμπορο, τον άρρωστο, τον τραυματία; Αυτό δεν είμαστε όλοι οι άνθρωποι; Αδύνατοι, ασθενείς, τραυματισμένοι;

Έφτασα πλέον σε μία ηλικία, που έχω πειστεί ότι ο αγώνας της ζωής, είναι δύσκολος και τραχύς. Κι έρχονται κάποιες στιγμές, που αισθάνομαι εξαντλημένος απ' αυτή την πάλη. Κάποιες φορές, η κόπωση αυτή γίνεται παράπονο και ερώτημα προς Τον Θεό. Χάριτι Εκείνου όμως, φωτίζεται ο νους μου, διαλύεται η ολιγοπιστία μου και πείθομαι πως σύντομα θα είμαι ο νικητής. Μα μέχρι τότε, πρέπει να σηκώσω αυτόν τον σταυρό της σκληρής σύγκρουσης με τον εαυτό μου. Έναν βαρύ, ομολογουμένως, σταυρό. Δεν φοβάμαι όμως. Θυμάμαι τα λόγια του Αποστόλου Παύλου προς τον μαθητή του Τιμόθεο: «Κακοπάθησον ως καλός στρατιώτης Ιησού Χριστού». Και ο Χριστός δεν θα σ' αφήσει ποτέ μόνο. Ούτε θα επιτρέψει να βασανιστείς περισσότερο απ' όσο μπορείς.

Είναι πλήθος οι δοκιμασίες της ζωής. Ποιος δεν έχει δοκιμάσει το βάρος τους; Στεναχώριες, ασθένειες, θάνατοι, φτώχεια, δυστυχία, καταστροφές. Ο πόνος βασιλεύει παντού. Τα δάκρυα που χύνονται καθημερινά είναι ωκεανοί. Τι είναι όλ' αυτά; Σταυροί είναι, μικροί ή μεγάλοι. Η κάθεμία και ο καθένας από εμάς, έχει έναν τέτοιο σταυρό στον ώμο και βαδίζει το μονοπάτι του βίου. Όμως να είστε βέβαιοι, πως δεν ζυγίζει περισσότερο απ' όσο μπορούμε να σηκώσουμε. Κι αυτό δεν το λέω εγώ, αλλά εκείνος μέσω του οποίου μιλούσε ο ίδιος ο Θεός, ο Απόστολος Παύλος δηλαδή και πάλι, στην πρώτη προς Κορινθίους επιστολή του:

«Ό δε ο Θεός ούκ εάσει υμάς πειρασθήναι υπέρ ό δύνασθε».

Δηλαδή:

«Ο Θεός δεν θ' αφήσει να δοκιμαστείτε παραπάνω απ' τις δυνάμεις σας».

Και βέβαια, με κάθε δοκιμασία που επιτρέπει ο Θεός στη ζωή μας, δεν μας δίνει μόνο τη δύναμη να την υπομείνουμε, αλλά μας ανοίγει και διέξοδο για να βγούμε απ' αυτήν.

Γι' αυτό λοιπόν ας έχουμε στο νου μας, πως όπως ο Σταυρός έγινε για Τον Χριστό, θριαμβευτικό άρμα νικητή, έτσι μπορεί να γίνει και για την κάθεμία και τον καθέναν από εμάς, ο προσωπικός μας σταυρός.

Βοήθειά μας ο Τίμιος και Ζωοποιός Σταυρός!