Σοφία, Πίστη, Ελπίδα, Αγάπη

«Τρεις ημέρες έχεις στη διάθεσή σου. Σκέψου καλά. Εάν εσύ και τα παιδιά σου αρνηθείτε Τον Χριστό, δεν έχετε τίποτα να φοβηθείτε. Εάν όμως επιμείνετε στην απαγορευμένη απ' τους νόμους πίστη, μαρτύρια φοβερά σας περιμένουν. Πήγαινε και σκέψου σοβαρά».

Μ' αυτά τα λόγια απευθύνθηκε σε μία χήρα γυναίκα, ένας δικαστής στη Ρώμη. Τ' όνομά της ήταν Σοφία και ήταν μία σπουδαία Χριστιανή. Είχε προσφέρει όλες τις δυνάμεις στην υπηρεσία της εκκλησίας της Ρώμης. Κι απο 'κει έπαιρνε δύναμη για ν' αντιμετωπίζει τα προβλήματα της καθημερινής ζωής και της ανατροφής των τριών παιδιών της, που μ' όλη τους την ψυχή, ακολουθούσαν το δικό της παράδειγμα.

Η μητέρα ανησυχεί. Μήπως οι απειλές και τα μαρτύρια κάμψουν την ψυχική αντοχή των παιδιών της; Μήπως τα βασανιστικά όργανα του δημίου τα κάνουν ν' αρνηθούν Εκείνον που θυσιάστηκε για όλο το ανθρώπινο γένος; Άραγε ποια σταθερότητα μπορεί να περιμένει απ' την δωδεκάχρονη Πίστη, απ' την δεκάχρονη Ελπίδα κι απ' την μόλις εννιάχρονη Αγάπη;

Τους φόβους της αυτούς, έρχεται να διαλύσει η θερμή προσευχή της. Με τη δύναμη εκείνης, με την πίστη ότι ο Δυνατός θα ενδυναμώσει τις μικρές τις κόρες, σκέκεται μπροστά τους και η ψυχή της ξεχύνεται με λόγια γεμάτα συγκίνηση:

«Παιδιά μου, ο Θεός μας ζητάει τη μεγάλη θυσία, της ζωής μας τη θυσία. Μας την ζητάει Εκείνος που θυσιάστηκε στον Σταυρό για τη σωτηρία μας. Θα Του την αρνηθούμε; Σας μεγάλωσα με την δική Του Αγάπη. Σ' Εκείνον ανήκετε. Μη Τον αρνηθείτε! Μη σας φοβίσουν τα μαρτύρια! Λίγο θα πονέσετε, αιώνια αμοιβή σας περιμένει! Μη δειλιάσετε! Μείνετε πιστές!».

Κι εκείνες, με μιά φωνή, φωνή που ενέπνεε ο Αρχηγός των μαρτύρων, την βεβαιώνουν ότι είναι έτοιμες να πεθάνουν για Τον Χριστό.

Οι τρείς ημέρες της διωρίας πέρασαν. Η Σοφία και οι τρείς αγγελόμορφες κόρες της, βρίσκονται τώρα μπροστά του. Λίγες λέξεις εξέρχονται απ' το στόμα του δικαστή. Υποσχέσεις περιέχουν τα λόγια του. Αμοιβές είναι το περιεχόμενό τους, εάν αρνηθούν Τον Χριστό. Μπροστά στην σθεναρή τους άρνηση όμως, τις υποσχέσεις διαδέχονται οι απειλές και τα λόγια δίνουν την θέση τους στο σκληρό μαρτύριο.

Πρώτη στο μαρτύριο η μεγαλύτερη κόρη, η Πίστη. Ακούει την καταδίκη της με χαρά, έπειτα απ' την σταθερή της ομολογία. Το μαστίγιο αυλακώνει το παιδικό κορμί. Και η σχάρα η πυρακτωμένη απ' τη φωτιά, το δέχεται στη συνέχεια. Κι ενώ η μητέρα, η θαυμαστή μητέρα, προσεύχεται για την μέχρι τέλους αντοχή της κόρης της, το ξίφος του δημίου δίνει τέλος στο φοβερό μαρτύριο. Η Πίστη βρίσκεται πλέον στον ουρανό. Το καταματωμένο σώμα της, παραμερίζεται. Η σειρά τώρα της δεύτερης, της Ελπίδας. Φοβερά και τα δικά της μαρτύρια. Τόσο όμως αδύνατα να καταβάλλουν την ψυχική της αντίσταση. Με σιδερένια νύχια σκίζουν τις σάρκες της και το αίμα βάφει το έδαφος κατακόκκινο. Ακολουθεί σειρά άλλων βασανιστηρίων, μέχρι που η ακλόνητη πίστη και αντοχή της να κλείσει με τον αποκεφαλισμό της. Όταν όμως το κεφάλι πέφτει απ' του δημίου το ξίφος, η ψυχή στεφανώνεται απ' Τον Κύριο. Απομένει τώρα η νεότερη, η εννιάχρονη Αγάπη. Θαύμα η αντοχή της και η ομολογία της. Έδειξε όλη τη δύναμη με την οποία την περιέβαλε ο Δυνατός. Η ομολογία της ακλόνητη. Η παρρησία της θαυμαστή. «Μετά από σειρά μαρτυρίων ανεσκολοπίσθη και απεκεφαλίσθη», σημειώνουν οι βιογράφοι. Δηλαδή την κάρφωσαν σ' έναν ξύλινο ή μεταλλικό πάσσαλο, έναν απ' τους φοβερότερους και αγριότερους τρόπους μαρτυρίου.

Έτσι, οι τρείς μάρτυρες αδελφές που τιμούμε και εορτάζουμε αύριο, 17 Σεπτεμβρίου, πέρασαν στο πάνθεον των μαρτύρων της πίστης μας και στολίζουν πλέον τον ουρανό. Τα τίμια λείψανά τους, περισυνέλεξε η ηρωϊκή μητέρα τους και τα ενταφίασε μ' όλη τη στοργή και την αγάπη της. Η δοξολογία προς Τον Θεό για την μέχρι τέλους υπομονή των κοριτσιών της, αναμειγνυόταν με τα δάκρυα τα μητρικά για την στέρησή τους. Ο τύραννος, για να υφίσταται για την υπόλοιπη ζωή της το μαρτύριο του πόνου, δεν την καταδίκασε σε θάνατο. Ο Κύριος όμως, επιβραβεύοντας την θυσία της, την παρέλαβε εν ειρήνη μετά από τρείς ημέρες, για να ευφραίνεται μαζί με τις κόρες της κοντά στον θρόνο Του.

Αυτές λοιπόν ήταν η Σοφία, η Πίστη, η Ελπίδα και η Αγάπη, τα ονόματα των οποίων έχετε την τιμή να φέρετε αρκετές από εσάς και να εορτάζετε αύριο. Εύχομαι ολόψυχα, αυτές οι ηρωΐδες της πίστεως, να πρεσβεύουν για την κάθεμιά σας και να σας ενισχύουν στους αγώνες της ζωής!