«Τα αδύνατα παρά ανθρώποις, δυνατά εστί παρά Θεώ».

«Τι ποιήσας ζωήν αιώνιον κληρονομήσω», θ' ακούσουμε στο ευαγγέλιο της αυριανής ημέρας να ρωτάει Τον Χριστό ένας νέος εκείνης της εποχής. Δηλαδή: «Τι να κάνω για να κληρονομήσω την αιώνια ζωή;».

Ακολούθησε ένας διάλογος μεταξύ Του Κυρίου και του νέου που έθεσε το ερώτημα, διάλογος που κατέληξε με Τον Χριστό να λέει πως «δυσκόλως οι τα χρήματα έχοντες εισελεύσονται εις την βασιλείαν Του Θεού». Δηλαδή: «Δύσκολα θα εισέλθουν οι πλούσιοι στη Βασιλεία Του Θεού».

Όποιος θ' ακούσει το συγκεκριμένο σημείο στο αυριανό ευαγγέλιο για πρώτη φορά, ενδεχομένως να σκεφτεί: «Ήξερα πως υπάρχουν πολλές δυσκολίες για να σωθεί η ψυχή μου. Τώρα προστίθεται μία ακόμη. Τελικά ποιος μπορεί να σωθεί;».

Και δεν θα 'χει άδικο. Η ανθρώπινη αδυναμία, η προσωπική ολιγοπιστία καθεμίας και καθενός από εμάς, βλέπει τα πνευματικά θέματα πολλές φορές ακατόρθωτα. Πως είναι δυνατόν να γίνουν όσα ο Χριστός ζητάει από εμάς; Ειδικότερα στην εποχή μας, που τα πάντα εργάζονται εναντίον μας.

Την ίδια απορία είχαν και οι μαθητές Του Χριστού. Και Τον ρώτησαν:

«Τις δύναται σωθήναι;»

Κρίσιμο το ερώτημα. Γι' αυτό και ο Χριστός, έδωσε την απάντηση άμεση και ολοκληρωμένη:

«Τα αδύνατα παρά ανθρώποις, δυνατά εστί παρά Θεώ». Δηλαδή: «Αυτά που είναι αδύνατα για τους ανθρώπους είναι δυνατά για Τον Θεό».

Τι εννοούσε;

«Υπάρχουν ομολογουμένως πολλά ακατόρθωτα πράγματα για τον άνθρωπο. Για Τον Θεό όμως όλα είναι δυνατά και κατορθωτά. Μην απελπίζεστε, μην χάνετε το θάρρος σας. Το πρόβλημα της σωτηρίας σας, είναι δικό μου έργο. Αρκεί και σεις να το θέλετε. Στηριχτείτε σε μένα. Ζητείστε την βοήθεια και την δύναμή μου. Και τότε θα γίνει πραγματικότητα η σωτηρία σας».

Αυτό εννοούσε.

Ο άνθρωπος δεν δύναται να σωθεί με δικά του μέσα. Γιατί υπάρχει το μεγάλο εμπόδιο της αμαρτωλότητάς του. Οι αμαρτίες μας, από τις οποίες καμία και κανένας από εμάς δεν είναι απαλλαγμένη-ος, είναι ένα βαρύ χρέος όλων μας απέναντι στον Θεό.

Πως θα εξοφλήσουμε το χρέος αυτό; Μπορούμε; Τι έχουμε εμείς να προσφέρουμε;

Απάντηση:

Δεν χρειάζεται να εξοφλήσουμε τίποτα. Το χρέος μας αυτό έχει ήδη εξοφληθεί. Απέστειλε ο Θεός Τον Υιό Του στον κόσμο, για να εξοφλήσει Εκείνος το χρέος των δικών μας ανομιών. Εαν δεν ερχόταν ο Χριστός, λύτρωση δεν θα υπήρχε. Έπρεπε λοιπόν να έρθει και ν' αναλάβει τις αμαρτίες όλου του κόσμου.

Κι εμείς δεν χρειάζεται πλέον να κάνουμε τίποτα; Ασφαλώς και χρειάζεται. Χρειάζεται να έχουμε πίστη, μετάνοια και συντριβή. Απ' την ώρα που ο Χριστός πέθανε πάνω στον Σταυρό, άνοιξε η πύλη του θείου ελέους. Χρειάζεται όμως να το θέλουμε, να το επιθυμούμε για να σωθούμε.

Δυστυχώς, εμείς οι άνθρωποι, δύσκολα αντιλαμβανόμαστε το μέγεθος της ευεργεσίας Του Θεού. Όχι γιατί δεν θέλουμε. Αλλά επειδή δεν έχουμε πίστη. Είναι και η εποχή μας ιδιόρρυθμη. Τα ενδιαφέροντα είναι άλλα. Το ηδονιστικό και το υλιστικό φρόνημα της εποχής μας, δεν μας αφήνει να ενδιαφερθούμε για την ψυχή μας.

Αλλ' ας επανέλθουμε στο θέμα της πίστεως. Δεν αναφέρομαι βεβαίως στην γενική και αόριστη πίστη. Είναι το λιγότερο ανόητοι εκείνοι που συνήθως λένε:

«Εγώ πιστεύω σε μία ανώτερη δύναμη».

Όχι αγαπητέ μου. Αυτό δεν είναι πίστη. Αυτό δεν είναι καν μία απλή πεποίθηση. Αυτό είναι ανειλικρίνεια και υπεκφυγή. Πρέπει λοιπόν να πληροφορηθείς, ότι εδώ μιλάμε για μία σαφή και συγκεκριμένη πίστη. Την πίστη στον Κύριο Ιησού Χριστό ως Σωτήρα και Λυτρωτή. Αυτό είναι το μεγάλο μυστικό της ωραία και ευλογημένης ζωής ενός Χριστιανού. Πιστεύει και το ομολογεί. Πιστεύει και το ζει. Πιστεύει και το διακηρύσσει. Διακηρύσσει ότι ο Χριστός είναι ο Υιός και Λόγος Του Θεού. Διακηρύσσει ότι ο Χριστός είναι ο μοναδικός και αιώνιος Διδάσκαλος της Αλήθειας. Διακηρύσσει ότι ο Χριστός είναι Αυτός που προσέφερε το αίμα Του πάνω στον Σταυρό, πέθανε, ετάφη και αναστήθηκε θριαμβευτής της ζωής και βασιλιάς του κόσμου. Αυτή την πίστη έχει ως ακαταμάχητο όπλο της προασπίσεως της πνευματικής του ελευθερίας ο Χριστιανός.

Πολλοί ισχυρίζονται ότι δεν έχουν την δύναμη να πιστέψουν. Ή ότι δεν βρίσκουν τον τρόπο για ν' αυξήσουν την πίστη τους. Είναι αλήθεια πως όσοι στηρίζονται στις δικές τους δυνάμεις μόνο, δεν είναι δυνατόν ν' αποκτήσουν πίστη. Είναι αυτό το οποίο λέει ο Κύριος: «Ουδείς έρχεται προς με, εάν μη ο Πατήρ ο πέμψας με ελκύση αυτόν». Δηλαδή: «Κανείς δεν μπορεί να έρθει κοντά μου με πίστη, εάν ο Πατήρ μου, που με έστειλε στον κόσμο, δεν τον προσελκύσει με τη θείαν χάρη». Ο άνθρωπος λοιπόν θα προσφέρει την θέλησή του και ο Θεός θα φωτίσει την ψυχή του για να βρει το μυστικό της ζωής.

Οι συγγραφείς και οι διανοούμενοι κάθε εποχής, προσπαθούν να βρουν και ν' αναλύσουν το νόημα της ανθρώπινης ζωής. Συνήθως τα συμπεράσματά τους, συγκρούονται μεταξύ τους. Διότι αληθινό νόημα ζωής δεν νοείται χωρίς την Χριστιανική πίστη. Η ζωή έχει νόημα, όταν είναι πορεία προς την λύτρωση. Και η λύτρωση, είναι θείο δώρο. Δώρο Του Λυτρωτή Χριστού σ' εκείνους που Τον πιστεύουν. Άλλη λύση δεν υπάρχει.

Υπάρχει όμως ακόμη μία προϋπόθεση για να ολοκληρωθεί το διάγραμμα της εν Χριστώ σωτηρίας μας, την οποία παρέλειψα ν' αναφέρω παραπάνω: Είναι η συνέπεια στη ζωή μας. Στο σημείο αυτό, εμφανίζονται και οι περισσότερες δυσκολίες. Η θεωρία στην περίπτωση της Χριστιανικής ζωής, είναι ευκολότερη της πράξεως. Και ο Χριστός, ζητάει από εμάς πράξη και ζωή, συνέπεια και εφαρμογή. Ζητάει ζωή αρετής και αγιότητας. Χωρίς πράξη, δικαίωση δεν υπάρχει. Εάν υπάρχει ο νόμος και το θέλημα Του Κυρίου, γι' αυτό υπάρχουν. Για να τα γνωρίζουμε και να τα εφαρμόζουμε.

Θα μου πείτε: «Κι εσύ, θεωρητικά, καλά μας τα λες, στην πράξη τι γίνεται;»

Αναμφίβολα, το έργο της εφαρμογής των εντολών και του θελήματος Του Θεού δεν είναι εύκολη υπόθεση. Κι ούτε γίνεται κανείς άγιος χωρίς κόπο, χωρίς αγώνα, εντός μίας ημέρας. Όμως, ακόμη κι αν κοπιάζει κι αν αγωνίζεται κι αν έχει υπομονή, δεν μπορεί να γίνει άγιος μόνος του. Το λέει ρητά ο Χριστός: «Χωρίς εμού, ού δύνασθε ποιείν ουδέν». Δηλαδή: «Χωρίς εμένα, χωρίς την βοήθειά μου, δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα». Είναι απαραίτητο να μας φωτίσει την ψυχή Εκείνος, να μας ισχυροποιήσει την θέληση, να μας καταστήσει ακμαίο το φρόνημα για να ζήσουμε ζωή αρετής και συνέπειας. Οι αδυναμίες και οι πτώσεις, δεν θα λείψουν ποτέ. Αλλά ο αγώνας πρέπει να συνεχίζεται. Οι νεοφανείς άγιοι που έζησαν στην εποχή μας, ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης, ο Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης, ο Άγιος Ιάκωβος ο Τσαλίκης που εορτάσαμε πρόσφατα και τόσοι και τόσοι άλλοι, πως έγιναν Άγιοι; Εκτός από τον αγώνα τους, ήξεραν να λαμβάνουν από Τον Θεό διαρκείς ενισχύσεις. Ζούσαν με το όραμα και την προσδοκία της βράβευσής τους στην αιωνιότητα.

Όλα τα παραπάνω, δεν τα λέω εγώ, αλλά η Αγία Ορθόδοξη Εκκλησία μας, που κατέχει ακέραια και ανόθευτη την Χριστιανική πίστη. Αυτή διδάσκει ότι το χρέος του Χριστιανού είναι να πιστεύει και να ζει στη ζωή του όσα πιστεύει. Ο συνδυασμός αυτός, της πίστεως δηλαδή και των έργων, ολοκληρώνει τον άνθρωπο. Γεμίζει την ψυχή του με το αίσθημα της ικανοποίησης. Καλλιεργεί και επιτυγχάνει την αρμονία της συνειδήσεως. Ενώ, όταν παρατηρείται αντίθεση μεταξύ πίστεως και έργων, τότε είναι απολύτως βέβαιο ότι η πίστη είναι αναιμική ή ανύπαρκτη και επομένως ανίσχυρη να μας χαρίσει τόσο την συνέπεια στη ζωή μας, όσο και την ποθητή γαλήνη της συνειδήσεως.

Οι Άγιοι που προανέφερα και όλοι οι Άγιοι της Εκκλησίας μας, είναι παράδειγμα ως προς αυτό. Η πίστη τους προς Τον Κύριο, ήταν η αφετηρία της πνευματικής τους ζωής. Ακολουθούσε η πρακτική θεμελίωση: Έργα αγάπης, φιλανθρωπίας, διάθεση περιουσιών, αυταπάρνηση, πράξεις δικαιοσύνης, ανιδιοτέλεια, συγχωρητικότητα, είναι τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της ζωής των Αγίων.

Ένα πολύ δυνατό μήνυμα μας δίνει το αυριανό ευαγγέλιο:

«Τα αδύνατα παρά ανθρώποις, δυνατά εστί παρά Θεώ».

Η προσωπική σωτηρία, η δική μου, η δική σου, είναι ακατόρθωτη με τις δικές μας δυνάμεις. Είναι όμως δυνατή «παρά Θεώ». Πρέπει να πιστεύουμε στην πραγματοποίηση της σωτηρίας μας. Ο Χριστός, είναι η αστείρευτη πηγή της λυτρώσεως. Ας Τον πιστεύσουμε ως Σωτήρα μας και Λυτρωτή!

Καλή αυριανή σε όλες και όλους!