«Φωνή βοώντος εν τη ερήμω»

Πρόδρομο τον ονόμασε η εκκλησιαστική ιστορία, γιατί το φλογερό κήρυγμά του προετοίμασε το δρόμο για έναν μεγάλο ερχομό: Τον ερχομό Του Λυτρωτή. Η φωνή του μέσα στην έρημο της Ιουδαίας, έγραψε την τελευταία σελίδα στο προαιώνιο σχέδιο που είχε καταστρώσει ο Θεός, για να προετοιμάσει τον κόσμο να δεχτεί τη λύτρωση. Ο Ιωάννης, δεν είναι μόνον ο τελευταίος απ' τους Προφήτες, αλλά και αυτός που αξιώθηκε να δει με τα ίδια του μάτια Εκείνον, που τον ερχομό Του προανήγγειλε:

«Ίδε ο Αμνός Του Θεού ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου».

Είναι η φράση που κλείνει το κήρυγμα των Προφητών και ανοίγει μία καινούργια στην ιστορία της ανθρωπότητας εποχή.

Τα λόγια αυτά του Προδρόμου, ξάφνιασαν τον λαό του Ισραήλ. Όλοι περίμεναν έναν βασιλιά και βλέπουν έναν σκονισμένο οδοιπόρο. Αν βρίσκονται μερικοί να Τον ακολουθήσουν, είναι γιατί το κήρυγμα του ερημίτη τους έχει προετοιμάσει ν' αναγνωρίζουν πίσω από τους τύπους την ουσία, πίσω απ' τα σύμβολα τα γεγονότα, πίσω από την επιφάνεια το βάθος. Από τους μαθητές του Ιωάννου σχηματίζει ο Χριστός τον πρώτο πυρήνα των Αποστόλων Του και ξεκινά ν' αναμορφώσει τον κόσμο. Χωρίς τη φωνή του «βοώντος εν τη ερήμω», ποιοι, αλήθεια θ' αναγνώριζαν πίσω από τη φτώχεια, την ταπείνωση, την μοναξιά Του Χριστού, την κένωση Του Θεού που έγινε άνθρωπος;

2023 χρόνια πέρασαν από τον ερχομό Του Λυτρωτή, που ο Πρόδρομος προφήτευσε και είδε. Όμως, ο Ιησούς είναι και πάλι άγνωστος στην εποχή μας. Αν θελήσουμε σήμερα να κάνουμε μία έρευνα και να θέσουμε το ερώτημα: «Ποιος είναι για εσάς σήμερα ο Ιησούς Χριστός;», τι απαντήσεις λέτε να πάρουμε; Πόσες απ' αυτές πιστεύετε ότι θα συμφωνούν με τα άρθρα του Συμβόλου της Πίστεώς μας που αναφέρονται στο πρόσωπο Του Κυρίου;

Δυστυχώς, ο Χριστός, είναι ο μεγάλος άγνωστος και για τον άνθρωπο της εποχής μας..

Το έχω ξαναγράψει:

Ο κόσμος σήμερα έχει ανάγκη από μια φωνή προφητική για να τον βοηθήσει ν' αναγνωρίσει Τον Χριστό πίσω απ' τα σύγχρονα φαινόμενα και γεγονότα, πίσω απ' τους καπνούς, τους θορύβους και τα εκτυφλωτικά φώτα του πολιτισμού μας, πίσω από τις αγωνίες, τις ανησυχίες και τις αναζητήσεις των ανθρώπων του. Να Τον αναγνωρίσει στα πρόσωπα εκείνων που καταδιώκονται, καταπιέζονται, κατασυκοφαντούνται. Εκείνων που σταυρώνονται καθημερινά για να μην προδώσουν τις αρχές και τα ιδανικά τους, εκείνων που παλεύουν απεγνωσμένα για να μείνουν άνθρωποι μέσα σε μια ζούγκλα θηρίων, όρθιοι, σαν υπερήφανες λεύκες, στη λαίλαπα των ημερών μας.

Ο Χριστός, από τότε που για πρώτη φορά ήρθε στον κόσμο, εξακολουθεί να ζει ανάμεσά μας, ακόμα και μετά την Ανάσταση και την Ανάληψή Του στους ουρανούς. Ο Ίδιος μας διαβεβαίωσε:

«Ιδού εγώ μεθ' υμών ειμί πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος».

Όμως εμείς εξακολουθούμε να Τον αγνοούμε!

Η σημερινή προφητική φωνή που μας δείχνει Τον Ιησού, επαναλαμβάνοντας τα λόγια του Βαπτιστού, είναι η φωνή της Εκκλησίας, εκφρασμένη με τη διδασκαλία των Πατέρων της, τη μαρτύρια των Μαρτύρων και Ομολογητών της Πίστεως, την ομολογία των Ορθοδόξων Θεολόγων, το κήρυγμα των σημερινών εκκλησιαστικών διδασκάλων και ιεραρχών. Είναι η μοναδική φωνή που στον καιρό μας βοηθά τον άνθρωπο ν' αναγνωρίσει στο πρόσωπο Του Χριστού τον Μεσσία, τον Ελευθερωτή και στη διδασκαλία Του τη μόνη αλήθεια που μπορεί να σώσει τον κόσμο και τον άνθρωπο.

Δείχνοντάς μας Τον Χριστό η Εκκλησία, μας δείχνει τον εαυτό της, γιατί Εκείνη είναι ο Ιησούς που παρατείνεται στους αιώνες. Η φωνή της, που στην ουσία είναι η ίδια η φωνή Του Χριστού, μοιάζει μ' εκείνη του ερημίτη του Ιορδάνου. Είναι «φωνή βοώντος εν τη ερήμω». Γιατί έρημος από πλευράς πνευματικής ζωής είναι ο κόσμος σήμερα. Έρημος ξερή και άνυδρη, που τη σαρώνουν όχι άνεμοι αλλά πόλεμοι. Που την φλογίζει όχι ο τροπικός ήλιος αλλά τα αρρωστημένα πάθη μας. Που της λείπει όχι το νερό της βροχής αλλά το νερό της αλήθειας και ο ίσκιος της αγάπης, για να δροσίσει και να ξεκουράσει τους κουρασμένους οδοιπόρους της.

Πρέπει να μας κάνει αυτή η φωνή να ξαναδεχτούμε Τον Χριστό και να Τον ακολουθήσουμε. Αίτημα επιτακτικό του καιρού μας δεν είναι τόσο ο ευαγγελισμός των απίστων, όσο ο επανευαγγελισμός των Χριστιανών. Χωρίς το δεύτερο, το πρώτο είναι ματαιοπονία.

Ο νεός χρόνος το κατώφλι του οποίου μόλις πρίν από λίγες ημέρες περάσαμε, θα είναι καλύτερος απ' αυτόν που πέρασε μόνον αν οι άνθρωποι και μάλιστα οι Χριστιανοί, ακούσουν της Εκκλησίας τη φωνή και προετοιμάσουν «την οδόν Κυρίου» για να δούν Τον Ιησού να έρχεται, όχι πιά από τη φάτνη αλλ' από τις φλόγες μιας καινούργιας Πεντηκοστής. Τότε η έρημος που λέγεται σύγχρονη κοινωνία, θα γίνει Εδέμ, που θα προσφέρει στον άνθρωπο αντί τον πόλεμο την ειρήνη, αντί το μίσος την αγάπη, αντί τη διαίρεση την ενότητα, αντί την αγωνία την γαλήνη.

Ας παρακαλέσουμε γι' αυτό τον ταπεινό ερημίτη, που όμως στα μάτια Του Θεού ήταν ο σπουδαιότερος άνθρωπος!

Χρόνια καλά και κατ' άμφω υγιεινά, σε όσες και όσους φέρουν το ένδοξο όνομά του!