Το νόημα των Θεοφανείων στη ζωή μας

Καθώς ήδη απ' την περασμένη Τρίτη προετοιμαζόμαστε για την μεγάλη δεσποτική εορτή των Αγίων Θεοφανείων, λίγες σκέψεις για το τι νοηματοδοτεί η συγκεκριμένη εορτή στη ζωή μας:

Κάθε άνθρωπος, είναι ένας αδιάκοπος πεζοπόρος της ζωής. Ένας ταξιδιώτης που ξεκινά απ' τη βρεφική κούνια, ζωηρός και φέρελπις, για να καταλήξει γέρων και καταταλαιπωρημένος, στην αραχνιασμένη κατοικία του τάφου.

Κι είτε είναι ένας απλός και ταπεινός βιοπαλαιστής, που περιπλανιέται στα δύσβατα μονοπάτια της επιβίωσης, είτε ένας καθόλα ευκατάστατος απολαμβάνων την αφθονία των υλικών αγαθών, είτε ένας πνευματικός άνθρωπος, που μοχθεί για την καλλιέργεια της χέρσας ψυχικής του γης, είτε επιστήμονας βυθισμένος στις λογικές του αναζητήσεις, έχει την ανάγκη ενός νοητού αναβαπτίσματος.

Ο δρόμος της πεζοπορίας αυτής, είναι μακρύς και επίπονος. Έρημος που ταλανίζει το σώμα και ξηραίνει τα χείλη του ταξιδιώτη. Κοπιαστική ανηφόρα που κόβει τα γόνατα. Αλλά και ολισθηρή κατηφόρα που μας συμπαρασύρει σε γκρεμούς και αδιέξοδα, σε ωκεανούς απόγνωσης.

Όμως, μέσα στο μαύρο και βαθύ σκοτάδι της βιοτικής νύχτας, ένα φως παρήγορο ακτινοβολεί, ιλαρύνει την ψυχή και αναπτερώνει το βήμα του πεζοπόρου:

Είναι ο ξενώνας της πίστης μας. Η Αγία μας Εκκλησία. Ο πάντοτε ανοιχτός και φιλόξενος. Με τον πιο γλυκύ, ευπροσήγορο και μειλίχιο Πανδοχέα και Οικοδεσπότη, ο Οποίος έχει ανάψει τους πολυελαίους της ευαγγελικής διδασκαλίας για να μας υποδεχθεί, την εστία, το τζάκι, της παραμυθίας να σπινθηροβολεί για να μας ζεστάνει, το τραπέζι της ψυχικής απόλαυσης στρωμένο για να μας χορτάσει.

Όμως, πάνω και πρωτ' απ' όλα, έχει ετοιμάσει το αναβαπτιστικό λουτρό, το καθαρτήριο, το ευωδιαστό, το ιαματικό, για να μας καθαρίσει, να μας αποπλύνει.

Αυτή είναι λοιπόν η σημασία της μεθαυριανής εορτής. Γι' αυτόν τον λόγο ο Κύριος μας άφησε το Άχραντο και Αμίαντο Σώμα Του στην αγκαλιά των υδάτων του ποταμού. Αυτή είναι η ύψιστη σκοπιμότητα την οποία δηλώνουν τα Θεοφάνεια. Αυτή την ανθρώπινη ανάγκη, ο Χριστός, ήθελε να προδιατυπώσει σαφώς με την πρόνοιά Του. Η βάπτιση Του Κυρίου μας, η σιωπώσα κι όμως τόσο ευφραδέστατη αυτή παραίνεση, μας δείχνει τον εξής δρόμο:

Το πόσο αναγκαίος και ψυχωφελής είναι ο αναβαπτισμός, η ανάπλαση του παλαιού ανθρώπου, ο εξωραϊσμός του σκονισμένου δωματίου της ψυχής μας, μέσα απ' τον έναν και μοναδικό τρόπο που ο ίδιος ο Χριστός μας όρισε και παρέδωσε στους Αποστόλους Του και κατ' επέκταση σε όλους εμάς:

Με τη συμμετοχή μας στα αναγεννητικά μυστήρια της Εκκλησίας μας.

Kαι σήμερα αυτό είναι περισσότερο αναγκαίο από ποτέ. Φαίνεται από τις ταραγμένες ημέρες που διερχόμαστε ως πολίτες αυτού του κόσμου, αλλά και ειδικότερα της χώρας μας, της Ελλάδας. Είναι περισσότερο τώρα αναγκαίο από ποτέ, να λουστούμε στα νάματα των αιωνίων αξιών, της συγκαταβάσεως, της δικαιοσύνης, της ελευθερίας, του αλληλοσεβασμού. Της αγάπης χωρίς όρια και διακρίσεις.

Ο Τίμιος Σταυρός, που θα πέσει για ν' αγιάσει τα νερά, τις θάλασσες, τις λίμνες, τα ποτάμια, τις πηγές, ας αγιάσει και ας ημερώσει τις καρδιές όλων μας, ας φωτίσει τους πεπλανημένους, ας απλώσει την ειρήνη και την ευημερία στον πολυβασανισμένο κόσμο μας, ας διαλύσει τα μαύρα σύννεφα που απλώνονται απειλητικά πάνω απ' τα κεφάλια μας,

αμήν!